Wanneer je graag een filmpje meepikt met een voorafgaande introductie door een filmkenner is de kans groot dat je Tim Maerschand al eens aan het woord hebt gehoord. De filmactiviteiten van Tim samenvatten in één alinea is geen sinecure. Hij is de man achter Kuleshov (het filmprogramma van Urgent.fm 105.3, elke zaterdag van 13u tot 15u), actief bij Kuru (een Gents horrorcollectief dat regelmatig oude horror classics in de zalen brengt) en verder is hij ook betrokken bij Ciné Rio of zit hij maandelijks aan tafel met onder andere Patrick Duynschlaegher als co-host van Wide Angle-podcast van Film Fest Gent. Een bezige filmbij zoals we ze graag hebben. Tim’s filmkeuze…
Tim: “Zon of geen zon, vijf cinematips voor de zomeragenda in Antwerpen, Brussel en Gent.”
BOUDU SAUVE DES EAUX (Jean Renoir, 1932)
10 juli De Cinema, Antwerpen, om 19u30, als onderdeel van het Zomerfilmcollege
www.destudio.com/nl/project/boudu-sauve-des-eaux
Ik wou dat ik vroeger de weg had gevonden naar het Zomerfilmcollege. Sindsdien is het jaarlijks een thuis om films en vrienden te ontmoeten en weerzien. Voor wie bijscholen in filmgeschiedenis stoffig klinkt, het is gewoon een ander soort rock-’n-roll dan die van muziekfestivals. Niet in lijn lopen kenmerkt ook deze editie. Naast wispelturige Italiaanse cinema uit de jaren ‘70 (Leone, Argento, de Taviani’s, Olmi, Wertmüller, Bellocchio) is het tweede luik gewijd aan het tegendraadse leven en werk van Jean Renoir. Zijn Boudu sauvé des eaux (1932) hekelt de bourgeoisie en huldigt een vagebond die niet te veranderen valt. Met in de titelrol de onorthodoxe rasacteur Michel Simon. Als de even ongelikte en onveranderlijke Père Jules geeft hij in Jean Vigo’s L’Atalante (1934) gestalte aan een van m’n favoriete personages aller tijden. De programmatie van De Cinema in Antwerpen loont trouwens het hele jaar door de moeite.
SOIS BELLE ET TAIS-TOI (Delphine Seyrig, 1981)
11 juli in Palace, Brussel, om 18u45, als onderdeel van Sun Screens
https://cinema-palace.be/nl/film/sois-belle-et-tais-toi
Sinds de heropening van de bioscoop vijf jaar geleden wint Palace mij steeds meer voor zich met hun behoorlijk eigenwijze aanvulling op het arthouseaanbod in Brussel. In het voorjaar was er bijvoorbeeld de retrospectieve rond Romy Schneider. In juli en augustus is er dan weer Sun Screens, een bont zomerprogramma goed voor meer dan vijftig titels in vijf categorieën. Hoe mooi dat Palace de release van Greta Gerwigs Barbie ziet als een kans om onder de noemer ‘unreleased’ – in hun woorden – “een bepaalde vrouwelijke mythe en de plaats die vrouwen in de filmwereld krijgen in vraag te stellen”. Dat is exact wat het nog steeds confronterende Sois belle et tais-toi (1981) doet aan de hand van een reeks interviews gevoerd door de onnavolgbare actrice en feministe Delphine Seyrig. Voor het baanbrekende videoactivisme van Seyrig en andere pioniers zoals Carole Roussopoulos, kan je tijdens Sun Screens bijkomend naar de documentaire Delphine et Carole, insoumuses (Callisto McNulty, 2019) en het essayistische Calamity Jane & Delphine Seyrig, A Story (Babette Mangolte, 2019).
SORRY TO BOTHER YOU (Boots Riley, 2018)
12, 13, 15, 16 en 18 juli in Studio Skoop, Gent, op verschillende uren, als onderdeel van de zomerprogrammatie.
www.studioskoop.be/archief/sorry-to-bother-you
Mijn geboorteplaats Gent is vele stadsgebonden cinema’s rijk met elk hun eigen karakter, van KASKcinema en Sphinx Cinema tot Ciné Mangiare en Ciné Rio. Hoewel de toekomst van Studio Skoop jammer genoeg nog onzeker blijft, houden de uitbaters ondertussen hoopvol de vlam brandende. Getuige onder meer het ambitieuze zomerprogramma met verspreid over vier categorieën maar liefst veertig titels, waaronder de surreële satire Sorry to Bother You (2018), geschreven en geregisseerd door activist en muzikant Boots Riley van de voormalige rapgroep The Coup. Het verhaal van de film nam eerder al de vorm aan van The Coups gelijknamige allerlaatste album. Ik hou van hiphop en er zijn genoeg voorbeelden van rappers die de stap wagen naar film, maar dan vooral als acteurs en zelden met zo’n verrassend wild debuut. Dan mag het resultaat best een beetje wankelen en al eens het evenwicht verliezen. Sorry to Bother You is schatplichtig aan het antikapitalistische, lichtjes anarchistische Putney Swope (1969) van Robert Downey Sr. Riley en Downey Sr. baseerden zich beiden op hun persoonlijke werkervaring in de bedrijfswereld, respectievelijk een callcenter en een reclamebureau. Hoe minder je er verder over weet, hoe beter.
LUCIFER RISING (Kenneth Anger, 1972)
24 juli in Cinéma Theresia, Gent, in openlucht bij zonsondergang, met 16mm Smokeshow door Aurélie Percevault en Pierre Pierre Pierre
www.theresia.gent
Samen met een hele bende lokale filmvertoners organiseer ik negen maandagavonden lang voor de tweede keer Cinéma Theresia, een openluchtcinema in de tuin van een eeuwenoud Gents slotklooster. Aangezien de sfeerrijke locatie in september definitief dichtgaat voor het publiek, loopt het thema ‘verdwijnen’ als een rode draad doorheen de eigengereide filmkeuzes. Het avontuurlijke Art Cinema OFFoff beweegt hemel en aarde met een ritualistische double bill, afgetrapt door de undergroundklassieker Lucifer Rising (1972) van de in mei overleden cultheld Kenneth Anger en gevolgd door een zogenoemde ‘smokeshow’. Daarbij brengt filmmaker Aurélie Percevault een performance met twee 16mm-projectoren op rook in plaats van een doek en live muziek door geluidskunstenaar Pierre Pierre Pierre. Kortom, het belooft een hoogst unieke avond te worden rond het vuur en projectielicht van Cinéma Theresia. Collectief spoken en demonen in één klap oproepen en weer uitdrijven. Geen heilig huisje blijft overeind, zelfs niet een slotklooster.
WHEN THE WIND BLOWS (Jimmy T. Murakami, 1986)
20, 23 en 26 augustus in Cinematek, Brussel, op verschillende uren, als onderdeel van ‘Oppenheimer & the Bomb’
https://cinematek.be/screening/when-the-wind-blows
De releasestrijd tussen de films Barbie en Oppenheimer, die met veel (online) ophef gelijktijdig in de zalen verschijnen op 17 juli, tekent zich op meer dan een vlak af in de arena van de Brusselse bioscopen. Terwijl Palace zich laat inspireren door Greta Gerwigs indielieveling voor een reeks onuitgegeven films over vrouwelijke iconen, leidt Christopher Nolans laatste proefstuk in Cinematek tot een programma waarin de atoombom en de nucleaire dreiging centraal staan. Onderdeel van ‘Oppenheimer & the Bomb’ in juli en augustus zijn twee tragische animatiefilms die al sinds de jaren tachtig menig hart verscheuren. Naast de antioorlogs-anime Grave of the Fireflies (Isao Takahata, 1988), overigens de favoriete Studio Ghibli-film van Akira Kurosawa, is er het onterecht minder gekende When the Wind Blows (Jimmy T. Murakami, 1986) dat traditionele animatie vermengt met stop-motion en voor de titelsong kon rekenen op David Bowie. In het schrijnende verhaal van deze Britse graphic novel-adaptatie probeert een koppel op leeftijd een kernaanval en de nasleep ervan te overleven met behulp van een overheidsbrochure. Niet om vrolijk van te worden, maar dat heb je nu eenmaal met een paddenstoelwolk aan de horizon.
