Hit Man. Liefst met een spatie tussen de twee woorden, anders zit je met het actievehikel met Timothy Olyphant opgescheept. Uit elkaar geschreven bekom je weliswaar geen originele titel, wel de nieuwste van Richard Linklater. Een fonkelende naam in cinefiele middens, vooral door zijn durf. Er was de Before-trilogie met Julie Delpy en Ethan Hawke waarin decennialang nauwgezet een relatie werd geanalyseerd, of je had de tour de force Boyhood met opnames die zo maar eventjes 11 jaar duurden zodat we konden zien hoe een tiener tot jong volwassene opgroeit. Linklater is evenwel ook de maker van titels die vooral in de States goed scoren en zich daar vaak weten te vestigen als net-geen-cultklassiekers zoals bijvoorbeeld Bernie of School Of Rock met Jack Black, het met een computerprogramma gemaakte A Scanner Darkly of het John Hughes-achtige Dazed And Confused. Kortom, Linklater is een creatieve duizendpoot die iedere keer iets nieuws uit zijn mouw schudt en dat is met Hit Man niet anders.
Hit Man is dan wel het soort titel waarmee je Jason Statham-fans over de streep kan krijgen, maar wie denkt dit soort film te krijgen is eraan voor de moeite. Van actie is nauwelijks sprake, wel van spanning, en de schietparttijen blijven beperkt tot het oefenterrein. Hit Man is wel een luchtige komedie die draait om een fatale liefde en een wel zeer vreemde manier om je brood te verdienen. De nieuwe Linklater opent met een frivool deuntje dat herinneringen oproept aan Woody Allen-films. Het komische aspect wordt de hele runtime behouden zonder dat het al te debiel wordt en nog best te vergelijken valt met de 80’s-komediehit Fletch met Chevy Chase.
Onmiddellijk na de aftiteling maken we kennis met Gary Johnson (Glen Powell), professor filosofie die het in de aula over de leer van Nietzsche heeft, kwestie van in de Woody Allen-sfeer te blijven. Nietzsche beweerde dat een opwindend leven alleen maar kan lukken als je bereid bent om uit je eigen comfortzone te treden. “Moet net iemand zeggen die met een grijze Honda Civic rijdt”, merkt een student smalend op. Wat men op de universiteit echter niet weet, is dat Gary na zijn uren als prof een bijjob heeft bij de politie van New Orleans. Ook daar is hij als techneut een grijze muis die met allerlei technische snufjes in een bestelwagen gespreken afluistert.
Daar komt grote verandering in wanneer Jasper (Austin Amelio die met zijn rosse baard zo uit Sons Of Anarchy kon komen) zijn job bij de politie als undercoveragent verliest omdat hij net iets te gewelddadig was in het uitvoeren van zijn taken en daarom onverbiddelijk voor een paar maanden geschorst wordt. De openstaande positie komt ongewild in de handen van Gary terecht. In opdracht van de politie doet hij zich voor als huurmoordenaar die gesprekken start met potentiële klanten. Bij ons valt dit soort praktijken onder uitlokking en is juridisch verboden, maar in de VS is dit naar verluidt schering en inslag waardoor men heel wat moorden heeft kunnen voorkomen. Tot ieders verbazing is de gevaarlijke opdracht op het lijf van Gary geschreven, dit tot grote afgunst van Jasper. Alles loopt prima tot er een femme fatale –Maddy (Adria Arjona) – de boel op stelten komt zetten. Wat volgt is een spannend partijtje “wie houdt wie voor de gek”.
Hit Man is zeker geen film on in te lijsten, wat vooral door het gebrek aan verhaal komt. Je krijgt een overrompeling van gekke verkleedpartijen (het ene al wat beter dan het andere) en er wordt soms net iets te veel gepraat, hoewel dat laatste wellicht een Linklater-trekje is. Ook de grapjes blijven niet altijd even sterk hangen, maar dit alles doet niets af aan de uiterst prima vertolkingen van Glen Powell die sinds Top Gun: Maverick en Anyone but You in het Hollywood-wereldje bijzonder in trek is. Hit Man is dan wel geen mustsee, daar is het allemaal net een tikkeltje te flauw voor, maar mag gerust doorgaan als aangenaam popcornvertier en nog wel een komedie, een genre dat we de laatste jaren te veel gemist hebben in de bios!
Genre: actie, komedie
Jaar: 2023
Regisseur: Richard Linklater
Cast: Glen Powell, Adria Arjona, Austin Amelio, Retta
Land: USA
Speelduur: 115 minuten
