FEAR STREET PART THREE: 1666 

Net wanneer ze denken een oplossing te hebben gevonden voor de vloek van Sarah Fier, blijken er toch nog enkele adders onder het gras te schuilen. Zo worden Deena en Sarah plots wakker in 1666. Nu zullen ze met hun eigen ogen kunnen zien hoe het leven toen was toen Shadyside en Sunnyvale nog één nederzetting waren, Union genaamd. En hoe bijgeloof en argwaan leidde tot vreselijke gebeurtenissen…

Het laatste hoofdstuk in de trilogie, maar zeker niet te laat voor nog enkele heksentoeren. Zoveel is duidelijk in Fear Street Part Three: 1666. Op een wervelende manier weeft dit slotstuk een geslaagd einde aan deze streamingdrieveelvuldigheid en brengt ons terug naar de oorsprong van de vervloeking in 1666, het jaar van onze heer.

Hier moet het hoofdstuk even breken met de stijl van de trilogie. We zijn namelijk meer dan 200 jaar verwijderd van de eerste film. De visuele stijl van de periode emuleren is niet langer een optie. De historische kenmerken van deze periode daarentegen wel. Na een metaslasher en wat kampeerterreur dompelt nummer 3 ons onder in pelgrimshorror.

Sfeergelijkenissen met films als The VVitch zijn zelden ver weg, zij het overgoten met het ondertussen typerende Fear Street-sausje en een vleugje American Horror Story. Net zoals Fox’ horroranthologiereeks is ook deze Fear Street niet vies van wat castrecycling. In een geestige twist ziet Deena namelijk de pelgrims van 1666 in de gedaante van haar vrienden uit vorige films. Een leuk idee en aardige manier om nog wat meer cohesie in de reeks te krijgen.

Niet dat deze film bang is om, ondanks de sterke trilogiecontinuïteit, hier en daar een hercontexualisering van voorgaande feiten in het leven te roepen. In het bijzonder over de vloek, waar we eindelijk de ware toedracht van leren kennen, maar ook veel van de andere duistere geheimen die de dorpjes aan elkaar binden. Het bewijst dat de films vol briljante voorschaduwingen zitten. Enkel maar indrukwekkender dankzij de vlotheid en de elegantie waarmee dit wordt gedaan.

En eenmaal de aap uit de mouw, kan 1666 ons trakteren op een machtige afsluiter en een prachtig bloedige finale. Het evenaart het pronkstuk van de eerste telg dan wel niet, het is toch iets dat gezien moet worden om te geloven. Op thematische vlak is deze film dan weer de meeste uitdagendste, met een aardige blik op het duistere verleden.

Homoseksualiteit en classisme in de 21^ste eeuw zijn nog steeds een gevoelige onderwerpen (God mag weten waarom), maar in de 17^de eeuw was het eerste een met ophanging “beloond” taboe en het tweede schering en inslag. Dat liefde tussen twee jonge tienermeisjes voldoende is om de stempel van heks en de gruweldood die daarbij hoort, voegt enkel nog een extra griezellaagje toe aan het proces.

Een gruwelijke, zij het nog steeds voorspelbare geschiedenisles. De film mag ons dan toch zo om de tuin proberen te leiden, rond bepaalde waarheden kunnen ze niet. En je kan niet alles plots omgooien. Het zal nu al teveel zijn voor sommige kijkers, die wagenziek worden van zoveel wendingen. Tuurlijk, niemand wist hoe de vervloeking werkte. Alles was op z’n best een goede gok. Maar het voelt soms als besluiteloosheid aan.

Het blijft echter leuk tienervermaak, de beste van de trilogie en dat zorgt er voor dat we benieuwd zijn wat het volgende deel zal brengen. Matt Palmer neemt de fakkel binnenkort over van Leigh Janiak en we popelen nu al om onze stem te laten horen over de nieuwe Prom Queen.

Genre: horror, drama, mysterie
Jaar: 2021
Regisseur: Leigh Janiak
Cast: Kiana Madeira, Olivia Scott Welch, Ashley Zukerman, Gillian Jacobs
Land: Verenigde Staten
Speelduur: 114 minuten