Dankzij het gigantische succes van het boutiquelabel Radiance hebben we op korte tijd
kennis kunnen maken met heel wat films die door het collectieve filmgeheugen zo goed als volledig vergeten zijn. Red Sun – of nog beter de originele titel Rote Sonne – van Rudolf Thome is daar zo één van.
Thome stond mee aan de wieg van The New Munich Group die hij samen in 1962 met Klaus Lemke en Max Zihlmann oprichtte. Samen ondertekenden zij op de achtste editie van de West-Deutsche Kurzfilmtage om het Manifest van Oberhausen. De befaamde slogan “Papas Kino ist Tot” loog er niet om. Het gros van de nieuwe lichting van de Duitse cineasten keerden zich met afgrijzen tegen de oubollige, maar populaire heimatfilms. Net zoals hun Franse nouvelle vague-collega’s wilden ook zij films maken die in het verlengde lagen van idolen als Raoul Walsh en Howard Hawks.
Rudolf Thome’s tweede film was echter verre van een succes. De grote doorbraak van de Duitse mastodonten (Rainer Werner Fassbinder, Werner Herzog en Wim Wenders) zou pas in het midden van de jaren 70 gebeuren. Tot dan waren dit soort films voer voor studenten of wat critici die best wel heil zagen in deze nieuwe gedurfde aanpak. Thome bleef wel films maken tot in 2011, toch schopte geen enkele het verder dan een vertoning op de festivals.
Dat was deels te verklaren door de eigenzinnige aanpak. Wim Wenders, die een grote fan is van Rote Sonne, vergeleek Thome’s stijl met die van de strips. Niet alleen omdat de personages karikaturaal zijn, ook omdat alles zich afspeelt in kale ruimtes die geschilderd zijn in felle kleuren en duidelijk geïnspireerd zijn op de popart van zowel Andy Warhol als Roy Lichtenstein. Thome zag er op toe dat elke ruimte een andere kleur had zonder filters te gebruiken waardoor de kleuren werden opgenomen zoals ze waren. Of om in het Thome’s eigen woorden samen te vatten: “De film is net zo kleurrijk als de werkelijkheid.”
Het verhaal zelf doet er niet zo veel toe. Vier vrouwen vormen een collectief dat er prat op gaat dat iedere man waarmee ze langer dan vijf dagen een relatie hebben het met de dood moet bekopen. Een feministische insteek die geïnspireerd was op het SCUM-manifesto van de Amerikaanse Valerie Jean Solanas die beroemd werd nadat ze drie kogels op Andy Warhol afvuurde. Warhol overleefde de aanslag en Solanas had wel een hele uitleg klaar, toch waren psychiaters het er roerend over eens dat de dame aan paranoïde schizofrenie leed. Volgens Solanas kon de wereld alleen maar fatsoenlijk draaien als die alleen maar uit vrouwen zou bestaan. Het is dan ook het enige motief die je aantreft bij de dames uit Rudolf Thome’s film en voor hem een voorwendsel om een experimentele, maar tegelijkertijd zeer toegankelijke film te maken die in meerdere scènes een hommage was aan Jean-Luc Godards Pierrot Le Fou.
Wie op zoek is naar een rechttoe-rechtaan verhaal zal maar weinig affiniteit hebben met Rote Sonne en er zelfs hoogstwaarschijnlijk het etiket “vervelend” op plakken. Een mening die we best wel kunnen begrijpen, maar tegelijkertijd is het ook een werk vol visuele durf..
Rote Sonne (Red Sun) is uitgebracht op Blu-ray op Radiance.
Genre: Neue Deutsche Welle, thriller, drama
Jaar: 1970
Regisseur: Rudolf Thome
Cast: Marquard Bohm, Uschi Obermaier, Diana Körner, Sylvia Kekulé, Gaby Go
Land: West-Duitsland
Speelduur: 98 minuten
