Terwijl Jamie Foxx de laatste dagen vooral in het nieuws kwam door het verheugende feit dat hij herstelt van zijn mysterieuze ziekte, zouden we door de Barbenheimer-hype vergeten dat Netflix onlangs They Cloned Tyrone (met jawel Foxx in de hoofdrol) op hun streamingdienst gedropt heeft. Niet dat het een nieuwe film is, want deze sciencefictionachtige titel werd reeds twee jaar geleden opgenomen maar door gebrek aan interesse – ook al zal het officieel wel te wijten zijn aan de coronapandemie – verhuisde het project met weinig tamtam naar Netflix.
Laten we maar meteen met het allergrootste minpunt van de film beginnen en dat is de hyperdwaze titel die eigenlijk zowat de hele pointe van het verhaal weg geeft. Dus ja, het gaat over mensen klonen. De boodschap die erachter ligt is een metafoor voor de manier waarop blank Amerika zwarte mensen en de zwarte cultuur alleen maar aanvaardt als ze netjes binnen de lijntjes van hun afgebakende blanke samenleving lopen. Deze onderliggende boodschap zorgde ervoor dat They Cloned Tyrone snel vergeleken werd met Us. Qua concept misschien wel, maar visueel niet in de verste verte want Juel Taylor is nog lang geen Jordan Peele.
Niet dat de actiethriller van Juel Taylor die de scripts schreef voor Creed II, het beschamende Space Jam: A New Legacy en met They Cloned Tyrone aan zijn debuut toe is, slecht zou zijn. Aan schoonheidsfoutjes geen gebrek, maar tegelijkertijd wel een filmmaker die begrepen heeft dat er ook zoiets bestaat als filmtaal en in zijn debuut volop kiest voor de gritty sfeer van de 70’s-blaxploitationfilms (met dank aan het werk van cinematograaf Ken Seng), ook al speelt het verhaal zich af in de jaren 90.
De grote boosdoener en de reden waarom deze sciencefictionachtige actiefilm net met de hakken over de sloot weet te springen is het wankele script dat Taylor met Tony Rettenmaier schreef. Te veel vragen blijven onbeantwoord, ook al eist de film ruim twee uur kijktijd op. Men kiest te veel voor het Groundhog Day-principe waarin iedere keer de dag en de gebeurtenissen ervan herhaald wordt, maar net zoals in Boss Level wordt het concept onvoldoende uitgewerkt, en gaat het zelfs gauw vervelen.
De pluspunten? Zonder meer zijn dat de acteerprestaties. John Boyega is excellent als de drugdealer Fontaine die er alles aan doet om ervoor te zorgen dat zijn klanten hun shit betalen. Met de pooier Slick “I was the pimp of the year” Charles (Jamie Foxx) lopen de zaken echter fout af. Fontaine’s lijf wordt doorzeefd met kogels, maar de volgende dag wordt hij wakker en gaat hij verder alsof er niets is gebeurd. Charles gelooft zijn ogen niet en samen met het hoertje Yo-Yo (Teyonah Parris) gaan ze de waarheid achterna. Helaas zit de queeste reeds verwerkt in de titel…
They Cloned Tyrone is een zo goed als zwarte film die duidelijk zijn mosterd haalt uit klassiekers als Boyz n the Hood, Menace II Society of het veel minder bekende – maar daarom niet minder fantastische- Deep Cover. Het zijn net die momenten, en dat slorpt toch een groot deel van de film op, die het talent van Juel Taylor aantonen. De cast amuseert zich te pletter, alleen is het jammer dat er niet meer gedaan werd met Kiefer Sutherland die duidelijk zin had om de bad guy van dienst te mogen zijn. Een film dus met tekortkomingen, zeker wat het verhaal betreft, maar zeker één van de betere films uit het recente Netflix-aanbod.
GENRE: thriller, sciencefiction
JAAR: 2023
REGISSEUR: Juel Taylor
CAST: John Boyega, Teyonah Parris, Jamie Foxx, Kiefer Sutherland
LAND : USA
