De geschiedenis van Soedan is er één vol van politieke, sociale, etnische en religieuze conflicten. Zelfs vandaag woedt er nog een hard intern conflict in het noorden van het land. Precies daarom voelt Goodbye Julia (originele titel: Wadaean Julia), de debuutfilm van Mohamed Kordofani, niettegenstaande het verhaal zich afspeelt tussen 2005 en 2011, zo belangrijk en actueel aan. De regisseur geeft scherpzinnig de verdeeldheid aan die bestond in het Soedan na de burgeroorlog en vóór de onafhankelijkheid van Zuid-Soedan. Deze aanpak helpt de kijker absoluut om het huidige chaotische klimaat dat er in het gebied heerst, beter te begrijpen.
De film begint in augustus 2005 op het moment dat op de televisie wordt omgeroepen dat de vicepresident John Garang is omgekomen bij een helikoptercrash en dat er onrust is uitgebroken. Woedende en fel opgehitste demonstranten trekken door de straten van de Soedanese hoofdstad Khartoem waar ze slogans scanderen en auto’s in brand steken.
De politieke spanningen in het uitgestrekte land met een moslimmeerderheid en een christelijke minderheid, komen al in de eerste scènes van Goodbye Julia duidelijk naar voor. Kordofani toont nadrukkelijk dat de politieke machtsverdeling en dito veranderingen een nefaste invloed hebben op het privéleven van de burgers.
We maken kennis met twee vrouwen van verschillende religies en sociale achtergronden wiens lot door een tragedie met elkaar verweven raakt. Mona (Eiman Yousif) is een rijke moslimvrouw en voormalige zangeres die in het noorden woont met haar jaloerse en barse echtgenoot Akram (Nazar Gomaa). Aan de andere kant hebben we Julia (Siran Riak), een arme vrouw uit het zuiden die, samen met haar man Santino (Paulino Victor Bol) en zoontje Danny (Louis Daniel Ding), net uit haar huis is gezet vanwege de intolerantie van haar moslimburen.
Mona die van haar strenggelovige man weinig vrijheid krijgt, woont in het geniep wel concerten bij. Tijdens een van haar ‘uitstapjes’ ziet ze door de chaotische schermutselingen Danny niet op de baan lopen en rijdt hem aan. In paniek geeft ze plankgas en vlucht ze weg van de plaats van het ongeval, maar Santino, Danny’s vader, achtervolgt haar op zijn motor tot aan haar woning. Akram schat de situatie verkeerd in en schiet Santino zonder nadenken of scrupules dood. Mona durft haar echtgenoot de ware context niet verhullen, maar uit compensatie voor haar wangedrag en uit schuldgevoelens, neemt ze Julia in haar huis als dienstmeid. Uiteraard zullen de verdoken agenda’s, misverstanden en de dood van Santino, nog voor heel wat tumultueuze verwikkelingen zorgen.
Kordofani vertelt zijn maatschappijkritisch karakterdrama in lange, rustige scènes die DOP’er Pierre de Villiers de tijd geven om zich expliciet te focussen op de gezichten van de protagonisten. De twee uitstekende actrices gebruiken deze aanpak optimaal om hun diepe emotionele conflicten indringend weer te geven. Eiman Yousif in de huid van de welstellende Mona, etaleert haar acteertalent variërend van compassie, berouw, wanhoop over het ongemak van noodleugens tot schaamte en pogingen tot genoegdoening om ten slotte weer geluk uit te stralen wanneer ze na jaren terug op een podium kan zingen in herenigde harmonie met haar muziekgroep.
Siran Riak in de rol van de lijdende arme vrouw is schitterend door haar ingehouden manier waarop ze krampachtig de innerlijke balans probeert te bewaren tussen verdriet, angst voor armoede, vernedering en zorg voor haar zoon. Hoewel de filmtitel de aandacht op Julia vestigt, krijgt Mona meer schermtijd en blijkt zij met haar innerlijke verscheurdheid, de interessantere en complexere figuur van de twee vrouwen tot uiteindelijk een onthulling aan het eind van de film, zorgt voor een verassende karakteriele wending.
Kordofani focust zich eveneens – met een heel bedachtzame en rechtlijnige regie – op het heersende racisme en de patriarchale maatschappijstructuur, waarin vrouwen systematisch worden onderdrukt en Zuid-Soedanezen als tweederangsburgers worden gediscrimineerd.
Desondanks het feit dat dit drama vol ontroerende beelden steekt, zijn er toch enkele langdradige momenten, maar het blijft een belangrijk politiek actueel pamflet met tevens een intrigerende focus op heel sterke vrouwen die bovendien fungeren als een emotionele en fascinerende metafoor voor de relatie tussen het noorden en zuiden van Soedan. Goodbye Julia was vorig jaar de eerste Soedanese prent die werd vertoond in de prestigieuze sectie Un Certain Regard op het Filmfestival van Cannes waar hij werd bekroond met de Prix de la Liberté omdat de filmaker een aangrijpende duiding meegeeft voor meer menselijkheid, barmhartigheid, verzoening en begrip tussen volkeren.
Genre: drama, politiek
Jaar: 2023
Regisseur: Mohamed Kordofani
Cast: Eiman Yousif, Siran Riak, Nazar Goma, Omer Hassan Ahmed, Louis Daniel Ding, Paulino Victor Bol
Land: Soedan
Speelduur: 120 minuten
